به گزارش شبکه خبری دزفول، (دز ان ان) «ایستادن در صف‌های طولانی و رعایت نکردن حق تقدم»، این‌ها مواردی است که اغلب در مواقع حضور در صف نانوایی با آنها مواجه هستیم، اما این روزها فضای صف های نانوایی در دزفول بسیار بهتر از شرایطی است که اتوبوس‌های شهری برای شهروندان به وجود آورده‌اند.

رقابت غیرمسئولانه برای زودتر سوار شدن و پیدا کردن جایی برای نشستن، حکایت مردمی است که در بازار داغ حمل و نقل عمومی دزفول که در گوشه و کنار خیابان‌هایش تاکسی‌های خطی و شخصی خودنمایی می‌کنند، اتوبوس را بهترین گزینه برای عبور و مرور خود انتخاب کرده‌اند؛ شهروندانی که همانندسالهای گذشته در شرایط گرم آب و هوایی و به ویژه نزدیک شدن به فصل خرماپزان که یک لحظه منتظر ایستادن در این گرمای طاقت فرسا همانند حضور در کوره بخار است گاهی یک ساعت منتظر آمدن این وسیله نقلیه می‌مانند.

نکته تلخ‌تر اما این است که این شهروندان به محض سوار شدن در اتوبوس در تصور غلبه بر گرمی هوا و زود رسیدن به مقصد هستند اما زهی خیال باطل، چرا که نبود سیستم‌های سرمایشی در برخی از اتوبوس‌ها و یا کارایی ضعیف آنها، شیرینی نشستن بر روی یک صندلی راحت را به تلخی تبدیل می‌کند؛ وسیله‌ نقلیه‌ای که به دلیل رفاه، امنیت و آرامشش همیشه یکی از محبوب‌ترین وسایل حمل و نقل عمومی نزد شهروندان دزفولی بوده، این روزها در اولویت آخر آنها قرار گرفته است، چرا که فرسودگی و معدود بودن اتوبوس‌های موجود بشدت دزفولی ها را به اعتراض واداشته است به گونه ای که برخی از مناطق پرتردد و بسیار شلوغ شهر، فاقد ایستگاه اتوبوس هستند و برخی مناطق نیز با کمبود شدید تعداد اتوبوس مواجه هستند و این کمبود به گونه ای است که گاه دقیقه های انتظار مسافر برای رسیدن اتوبوس به ساعت نیز می رسد...

در این وضعیت، نبود امکانات مناسب در اتوبوس ها و اوضاع نامناسب ایستگاه های اتوبوس موجود نیز که اکثر قریب به اتفاق فرسوده هستند و تعداد معدود صندلی، نبود سیستم سرمایشی و گاه عدم برخورداری برخی ایستگاه ها از سقف مناسب که مانع تابش مستقیم نور آفتاب به شهروندان شود نیز از دیگر مواردی است که دست به دست هم داده تا مانع استفاده آسان از این وسیله حمل و نقل عمومی شود.

به گواه آمارها سازمان اتوبوسرانی دزفول دارای ۶۷ اتوبوس از بخش خصوصی و ۲۹ اتوبوس از بخش دولتی است که متاسفانه بیش از نیمی از اتوبوس های دولتی به علت استهلاک بیش از حد دیگر استفاده نمی شوند.

تابستان سال 95 شهردار دزفول در مصاحبه ای با خبرنگار این سایت خبری ازتلاش  برای تهیه ۲۰ اتوبوس از نوع میدل باس خبر داد و گفت که با همکاری بنیاد برکت مقدمات لازم جهت دریافت وام برای خرید این تعداد اتوبوس انجام شده و به نتایج خوبی رسیده و اکنون در حال تلاش برای تامین وثیقه های این وام هستندکه اگر این وام پرداخت شود قطعا خیلی زود اتوبوس های مذکور خریداری می شوند.

شهردار دزفول سال گذشته همچنين گفت که از سوی دیگر یک شرکت اتوبوسرانی پیدا شده و اعلام کرده که در صورت تحویل زمین از جانب ما، حاضر به تامین این ۲۰ اتوبوس موردنیاز شهرداری دزفول است، بنابراین سعی می کنیم در آینده نزدیک یکی از این دو راه یعنی وام و یا همکاری با این شرکت را انتخاب و در جهت تامین این ۲۰ اتوبوس مورد نیاز شهروندان گام برداریم که قطعا با خرید این تعداد اتوبوس، مشکل کمبود و نبود اتوبوس در بسیاری از مناطق شهر حل خواهد شد.

و حال یکسال دیگرازاین وعده هاگذشته و هنوز هیچگونه تغییری در ناوگان اتوبوسرانی دزفول مشاهده نشده است وعده هایی که سال های متمادی است بویژه درایام بهار و تابستان داده می شود اما دریغ از عمل به آنها.. .

هرچندبایددرنظرگرفت که سازمان شهرداری های کشور در 8 سال اخیر هیچگونه اتوبوسی به شهرداری دزفول نداده و همین امر باعث شده که فرسودگی وسایل حمل و نقل عمومی دزفول روز به روز بیشتر شود اما این موارد دلایل خوبی برای عمل کردن به وعده ها و پاسخگویی به دغدغه و مطالبه شهروندان بویژه دراین ایام گرم سال نیست.  هم اینک ما در فصل بهاری به سرمیبریم که در خوزستان همان حکم تابستان را دارد و این روزها تقریبا خانه و مغازه ای پیدا نمی شود که کولر و یاوسایل خنک کننده در آن استفاده نشود و همه افرادی که خوزستان را می‌شناسند، می‌دانند هوای استان تا آبان‌ماه نیز گرم است و استفاده از کولر هم در منازل و هم در خودروها امری عادی محسوب می‌شود، پس ناگفته پیداست مجهزکردن اتوبوس‌ها به سیستم سرمایشی موضوعی نیست که به راحتی بتوان آن را پشت گوش انداخت و موکول به زمانی کرد که از لحاظ بودجه در حالت مثبت باشد، چه بسا احساس می‌شود شهرداری باید در این مورد خاص همت بیشتری به خرج دهد و همه توان خود را به این نکته معطوف کند که شهروندان در مدت زمانی که در اتوبوس می‌نشینند آسایش ندارند، به‌ویژه در روزها و ماه های آینده که شرجی‌های طاقت فرسای استان هر انسانی را به ستوه می‌آورد و اگرقرارباشد درایام این شرجی هاهم مشکل مذکوررفع نشود بی اعتمادی زیادی ازسوی مردم نسبت به شهرداری رخ خواهد داد. ضمن اینکه گنجایش بیش از ظرفیت شهروندان در اتوبوس‌ها با توجه به فرسودگی و کمبود تعداد این وسیله نقلیه در دزفول به نوعی عدم توجه به مسئله حقوق شهروندی محسوب می‌شود که نباید نادیده گرفته شود.

ضمن اینکه دراین شرایط اقتصادی که مردم از هر راهی برای قناعت و صرفه جویی در هزینه ها استفاده می کنند، نبود و یا کمبود اتوبوس در برخی مناطق شهر باعث شده که شهروندان برای کارهای روزانه خود که قطعا درروز بارها تکرار می شود ناچار به استفاده  از تاکسی های خطی و گاهی به صورت دربست هستند که این امر نیز به هیچ عنوان پسندیده نیست.

بنابراین امیدوار هستیم که شهرداری دزفول با رعایت و توجه به شرایط  اقتصادی مردم هر چه زودتر درصدد تامین اتوبوس های جدید در مناطق مختلف شهر و تجهیز ناوگان اتوبوسرانی باشد، مشکلی که سالهاست مسئولان مربوطه با وعده هایی که به تحقق نمی پیوندد و یا با دم زدن از نبود اعتبار و عدم همکاری ها از زیر بار آن شانه خالی می کنند غافل از اینکه اگر صدای اعتراض شهروندان بیشتر از این شود و اعتماد آنها از دست برود حتی رفع مشکل نیز دیگر شیرینی برای مردم نخواهد داشت پس دراین بین لازم است که شورای شهر هم نسبت به رفع این دغدغه باشهرداری همکاری لازم را داشته باشد.

هر چند در این میان نباید از بی توجهی دولت به تامین نیازهای بخش حمل و نقل عمومی به ویژه در شهرهای شلوغ و پرتردد همچون دزفول غافل بود که به نظر می رسد شورای اسلامی و شهرداری دزفول باید با مدیریتی درست در این آشفته بازار به فکر حل مشکل از طریق همکاری های بیشتر با بخش خصوصی و جذب اعتبار باشد.
هر چند پر واضح است کسب درآمد برای کل شهرداریها بسیارمشکل شده و در این میان نقش شورای شهر پر رنگ تر است که اعلام نماید تا کنون برای جذب سرمایه و اعتبارات دولتی و همچنین سرمایه گذار خصوصی چه کارهایی انجام داده است، قطعا سوالاتی این دست بیشتر ا شورا خواهیم پرسید!؟

اکنون باید منتظر ماند و دید بهار ناوگان اتوبوسرانی دزفول چه زمانی فرا می‌رسد.

برچسب ها: شهرداری اتوبوسرانی شورای شهر